Blog

Geplaatst op

Zelfwaardering

Soms ben ik aan het schilderen en merk ik dat ik een soort haat-liefde verhouding heb met het beeld dat ontstaat. Dan gaat het schilderij iedere keer weer voor langere tijd aan de kant. Tegelijkertijd blijft het aan me trekken en komt er stap voor stap iets bij. En als ik eerlijk ben, zijn dit de interessantste om te maken. Ik weet dat ze me iets te vertellen hebben dat ik (nog) niet kan of wil horen. Het zijn puzzeltjes.

Dit is zo’n schilderij……

Ik heb vaak staan kijken naar deze gebogen dame met de lach op haar gezicht. Vaak gedacht alles over te schilderen en opnieuw te beginnen. Wat trok me in haar zo aan en stootte me tegelijk af? En dan is er ineens het moment dat ik het zie.

Deze vrouw buigt zover dat ze een stok nodig heeft om zich staande te houden. Het ziet er oncomfortabel uit, maar ze blijft er bij lachen. Waarom buigt ze zover? Omdat ze anders niet binnen het kader past…..

De slang die zich meestal plat over de grond beweegt, richt zich hoog op. Als om te laten zien: Richt je op! Ga staan! Neem je ruimte in!

Wie dien je er mee als je jezelf klein probeert te houden? Hoe waardeer je jezelf?

Dat is wat ik gespiegeld kreeg door dit schilderij. Het deel van mij dat zich aanpast om binnen de kaders te blijven. Om aardig gevonden te worden, niet lastig te zijn, niet teveel ruimte in te nemen, enz. (En dus met de innerlijke overtuiging: ‘ik ben niet aardig’, ‘ik ben lastig’, ‘ik ben te aanwezig, neem teveel ruimte in’.) Al het ongemak weglachend. Vele jaren was dit mijn overlevingsstrategie tot ik van mezelf begon te houden ….

Inspiratie en bekrachtiging vond ik onder andere in Marianne Williamsons boek – ‘Terugkeer naar liefde’:

‘Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn.

Het is ons licht, niet ons duister, dat ons het meest beangstigt.
We vragen ons zelf af;
Wie ben ik, om briljant, slim, talentvol en prachtig te zijn?

Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je dient de wereld niet met valse bescheidenheid.
Er is niets verhevens in, jezelf klein te maken,
zodat andere mensen zich niet onzeker zullen voelen.’

Geplaatst op

Van kou-kleum naar spelend als een kind

Ik houd van lekker warm. Warme sokken, truien, vesten. Warm weer. Warm eten. En toch besloot ik deze zomer koud douchen uit te proberen. 

De eerste keer voelde als een overwinning. De keren daarna viel het niet mee. Iedere keer als ik naar de douche ging hoorde ik een stemmetje in mezelf: 

“Vandaag maar niet koud, want: …… 

Ik ben moe ….. , Ik voel me niet helemaal lekker ……. , ik denk dat het niet goed is al die kou…….. “ 

Ik hoorde het mezelf zeggen en was me ineens bewust dat dit de saboteur in mij is, die ik ook in andere situaties tegen kom. Mijn mantra werd: “Speel er maar mee”. 

Ervaren wat het koude water met me deed.  

Toen ik er mee ging spelen kwam het kind in me naar boven. Ik had echt lol om mezelf als ik weer over de drempel moest. Als ik mezelf over probeerde te halen om toch maar weer warm water te nemen. Ik stond dansend onder de koude straal. Ik voelde het kippenvel. Genieten als een kind dat speelt in een fontein, waterval, de regen, een sneeuwbal in je gezicht. 

Inmiddels vind ik een koude douche heerlijk verfrissend en activerend.  

Het experiment met koud douchen heeft me inzicht gegeven in mijn zelf-saboterende gedachten, het heeft mijn doorzettingsvermogen vergroot en ik heb plezier. 

Die kleine saboteur is mooi van een koude douche thuis gekomen 😊 

Geplaatst op

Mezelf ‘leeg’ gegeven

Gisteren was ik HVO lessen aan het geven op een basisschool. Bij de vierde groep leerlingen werd ik me er van bewust dat ik geïrriteerd was. Ik stoorde me aan de drukte van de kinderen, ze waren te luid, te beweeglijk, te weinig gefocust. Dat vond ik …..

Ik voelde frustratie en onrust in heel mijn lijf. Regelmatig is mijn impuls dan om in de controle te schieten. Dan wordt ik streng, ga strak begrenzen, enz. Maar gisteren kwam het gevoel zo bewust binnen dat ik in staat was om gewoon eens even te blijven zitten en waar te nemen wat er in mij gebeurde. En om te kijken naar wat de leerlingen nou eigenlijk deden.

In mijzelf :
Mijn “ik-wil-alles-goed-doenertje” was duidelijk hard aan het werk geweest. Ik voelde hoe ik mezelf in de eerste drie lessen ‘leeg’ had gegeven. Ik was heel hard aan het werk geweest om alles ‘goed’ te laten verlopen, maar niet verbonden aan mezelf.

Bij de leerlingen:
Toen ik zo eens een stapje terug deed door niets te doen en alleen maar te kijken, zag ik vooral plezier en betrokkenheid bij de leerlingen. Ze waren heel enthousiast aan het werk.Ik zag mezelf ineens als de figuurtjes op deze foto van een kunstzinnige opdracht die ik een aantal jaar geleden deed op De Kleine Tiki. De opdracht was:
Verbeeld in klei:
·      Geven zonder gecentreerd te zijn
·      Het centrum komt dichter bij
·      Het gecentreerd zijn is er helemaal
·      Vanuit mijn centrum ga ik voorzichtig weer schenken
·      Ik schenk gecentreerd en ben helemaal bij jou

Gisteren voelde ik me eerst als het linker figuurtje, compleet leeg. Door dit bewust te worden, even ‘op mijn handen te gaan zitten’ en me terug te verbinden met mezelf kon ik de les na een paar minuutjes weer oppakken als het rechter figuurtje: opgeladen, gecentreerd en met volle aandacht bij de leerlingen. Geven kost dan geen energie.

Geplaatst op

Innerlijke panter

Vandaag laat mijn criticus zich horen. Ik ken haar goed en begroet haar hartelijk. “Hé, daar ben je weer, vertel! Waar zit je mee?”

“Ik doe niet genoeg! Ik werk niet hard genoeg! Ik doe niet de goede dingen! Ik laat me afleiden! Ik laat me verleiden! Het wordt nooit iets!”

Tja, wat te doen…… In mijn gedachten verschijnt het beeld van de poema die ik een paar jaar geleden schilderde en ik heb de tekst die aanleiding was voor deze schildering er weer eens bij gezocht.

Het is deze tekst van Susanna Tamaro uit het boek Lieve Mathilda.

“Als ik op mijn tachtigste in staat ben om mijn rug te buigen, dan wil dat zeggen dat ik ook in staat ben om mijn gedachten te buigen, dan wil dat zeggen dat ik me nog kan verwonderen, dan wil dat zeggen dat ik in de loop van de jaren in plaats van te oordelen heb weten te luisteren, niet gevoelig ben geweest voor de verleiding van macht, dat ik mijn lichaam zuiver heb weten te houden.

Dat wil zeggen dat ik vertrouwen heb gehad in het goede dat er is in mijn lichaam, in het goede dat er is in mijn geest en dat ik beide heb verzorgd met respect en aandacht, heb opgekweekt als een unieke plant. In ieder van ons schuilt kracht, waardigheid, energie;

In ieder van ons huist een kleine, prachtige panter die wacht om naar buiten te komen.”

En met de kracht van deze panter in mij kan ik mijn criticus ontvangen, naar haar luisteren en verstaan wat ze me wil zeggen: “Ik vind het spannend”. En dat mag.

Geplaatst op

Wat wil ik?

Afbeelding van Gert Altmann via Pixabay

Ik kwam deze post van Patricia van Straten tegen op LinkedIn en deel hem graag omdat het hier voor mij om gaat in mijn leven: wat wil ik wèl en waarom wil ik dat. En dan naar wat daarbij gevoeld wil worden.

Wat?

Uitspreken wat je wilt. Zo kan de hoe zich ontvouwen en hoeven we slechts ontvankelijk te zijn voor wat zich aandient. Openstaan, in vertrouwen. Continu zeggen en bezig zijn met wat je allemaal niet wilt (ook wel klagen genoemd) is gelijk aan heel hard niet willen denken aan een roze olifant. Of een paarse krokodil. Dan is dat wat binnenkomt.

Uitspreken wat je wel wilt is voor velen een uitdaging. In trainingen bijvoorbeeld vragen we altijd wat mensen eruit zouden willen halen. Mogelijke antwoorden: niet meer zoveel piekeren, niet meer zo gespannen zijn of minder boos reageren. Hier begint de verandering. Draai het eens om.. wat wil je wel.

  • Niet meer zoveel piekeren, is vertrouwen.
  • Niet meer zo gespannen zijn, is ontspannen.
  • Minder boos reageren, is meer rust. Of geduld.

Het verschil in woorden is direct voelbaar. Probeer maar ‘s. Wat je voelt is een verschuiving in trillingsfrequentie. Hoe hoger we trillen hoe lichter we ons voelen; rustig, vrolijk, fysiek en emotioneel gemak. Lage frequenties uiten zich in stress en angst, en voelen zwaar. Neerslachtig. Positief versus negatief. Is overigens iets anders dan goed of slecht. In een wereld van energie, vibratie en aantrekking.

Wat wil je wel. Om de wat extra (aantrekkings)kracht bij te zetten, is de waarom onmisbaar. Waarom wil je wat je wilt.

  • Waarom wil je meer rust.
  • Waarom wil je meer vertrouwen.
  • Waarom wil je meer geduld.

Dan komen we bij de kern. Voelen. Uiteindelijk willen we ons goed voelen, blij voelen, gelukkig zijn. Met onszelf en met de mensen om ons heen. Ontspannen, in vertrouwen. Heel aantrekkelijk💫 Tot de kern, door alle geconditioneerde lagen; fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel. We gaan diep. Maar dan heb je wel wat. Jouw wat. 💜 ‘Follow your bliss’

  • Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding

Link naar de bijdrage op LinkedIn:

https://www.linkedin.com/posts/patricia-van-straten-7050538b_wat-uitspreken-wat-je-wilt-zo-kan-de-hoe-activity-6968820984216793088-fhxn?utm_source=share&utm_medium=member_desktop

Geplaatst op

Atelier Café

Deze zomer ben ik met mijn lief op fietsvakantie geweest in Nederland. Naast ons prachtige land heb ik vooral genoten van de vele spontane ontmoetingen en gesprekken met mensen die we tijdens onze reis tegen kwamen. Dit wil ik graag voortzetten en met anderen delen. Daarom houd ik één woensdagochtend in de maand een open inloop in mijn atelier. Op deze ochtenden ben je van harte welkom voor een praatje met een kopje thee of koffie . Daarbij is er de mogelijkheid om mee te doen aan een creatieve activiteit.

Houd je van een praatje? Dol op thee/koffie? Gewoon heel erg nieuwsgierig? Op mijn website onder het kopje kalender kun je terugvinden op welke data het Atelier Café open is. Je bent welkom!

Geplaatst op

Perspectief

Een aantal jaar geleden maakte ik dit schilderij. Toen het af was keek ik er naar en ‘las’ er een verhaal in. Mijn man bleek in ditzelfde schilderij een heel ander verhaal te zien en dat was voor mij de echte eye-opener!

“Het verhaal van Roodkapje is anders als de wolf het vertelt.”

Het verschil zat hem in het perspectief van waaruit wij beiden keken.

Ik zag in de figuur op de voorgrond iemand die met de rug naar het huis stond. Mijn man zag in deze figuur het omgekeerde: iemand die met het gezicht naar het huis stond.

Dat levert natuurlijk een heel ander verhaal op.

Mijn perspectief is bepalend voor de manier waarop ik naar een situatie kijk en erop reageer. Dit kom ik elke dag in verschillende situaties tegen. Doordat ik me hier bewust van ben, speel ik er regelmatig mee en bekijk een situatie ook eens vanuit een ander perspectief. Dat levert soms verrassende inzichten op 😉

Wat is jouw perspectief? Speel je er wel eens mee? En klopt het nog of wordt het tijd voor een ander perspectief?

Geplaatst op

Patronen

Ik ben aan het experimenteren met ‘dotting’ oftewel schilderen met stipjes. Al schilderend werd ik me er van bewust dat ik vast kwam te zitten in een patroon. Dat ken ik ook in mijn dagelijks leven; dat ik vast kom te zitten in een bepaald patroon en niet goed weet hoe ik dit kan doorbreken. Hoe fijn om dan spelend met verf te oefenen in het doorbreken van patronen.

Al spelend in het klein oefenen brengt verandering in het groot.

Heb jij ook een patroon dat je wil doorbreken?

Geplaatst op

Wat speelt er?

“We stoppen niet met spelen omdat we oud worden, we worden oud omdat we stoppen met spelen.”

George Bernhard Shaw

Ik geloof in een leven lang spelen!

Waarom stoppen met spelen als je volwassen bent? En dan bedoel ik niet spelen met een stiekem doel zoals bijvoorbeeld: hardlopen omdat het je een goede conditie geeft. Nee, ik bedoel echt spelen, opgaan in je activiteit en de hele wereld even vergeten. Het geeft een gevoel van vrijheid en maakt je leven lichter.

Naast plezier brengt spel:

Ontspanning: Wist je dat spelen de snelste en leukste manier is om stress en neerslachtigheid te verhelpen?

Flexibiliteit: Door te blijven spelen kun je je sneller aanpassen en beter inspelen op uitdagingen en veranderingen.

Een uitlaatklep: In spel is het makkelijker om emoties te uiten zonder dat daar veel risico aan zit. Als je in een rollenspel “Klootzak” roept tegen een stoel die in jouw gedachten je baas voorstelt, heeft dat geen consequenties maar lucht wel lekker op.

Verwerking: Bij kinderen zie je dat ze in hun spel opgedane ervaringen en emoties verwerken. Als een kind bijvoorbeeld geschrokken is omdat moeder heeft gemopperd, zie je dat hij of zij in de poppenhoek de rol van ouder speelt en moppert tegen de poppen. Door te spelen kun je het verloop van de gebeurtenis zelf bepalen, jij hebt er de controle over.

Oefening en uitproberen: In spel kun je ander gedrag uitproberen. Dat kan in het spel eigenlijk niet mis gaan en maakt dat je in het klein kan oefenen om het vervolgens in je dagelijks leven toe te gaan passen.